مردان متاهلی که در کشور خود زن و فرزند دارند اما برای کار به ایران آمده اند و در مدت اقامت در ایران هم زن ایرانی می گیرند / می خرند تا بواسطه همسر ایرانی اش، اجازه اقامت و کار داشته باشند و هم جبران دوری از زن و همسر را بنمایند.
مردان بی تعهدی که در نیمه راه زن و فرزند را بی هیچ پشتوانه ای رها می کنند و به سر منزل اصلی خود باز می گردند و ما می مانیم و زنان بیچاره ای که حتی کوچکترین مدرکی برای اثبات زوجیت و یا هویت مردی به نام شوهر را ندارند و از سویی از هیچ حقوق مدنی و اجتماعی هم برخوردار نیستند.
سیاستگذاران و قانونگذاران فرهیخته ما هم به جای آسیب شناسی و حل ریشه ای معضل ، زمینه افزایش این دست تعدی ها به حرمت و شرف زنان و دختران معصوم ایرانی را فراهم کردند. چندی پیش معاون وزیر کشور گله داشت که از طرح اقامت به سرمایه گذاران خارجی حتی ۱ نفر هم استقبال نکرد و یکی نبود تا بگوید وقتی شما امکان دسترسی مردان خارجی به اقامت دائم در ایران را به اندازه هزینه یک صیغه نامه و چند میلیون تومان ناقابل برای خرید زن ایرانی ، تنزل داده اید ، چرا طرف ۲۵۰ هزار دلار پول بیاورد ؟
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟